_ مهمترین ویژگی های این اختلال عبارت هستند از : داشتن اطمینان به افراد ، وابستگی کامل به دیگران ، رفتار تسلیم جویانه ، کم رویی ، تردید و پرهیز از مسئولیت ها .

نیاز بیش از حد شخصیت وابسته برای اینکه تحت حمایت و مراقبت قرار گیرد ، سبب می شود تسلط دیگران و اجحاف و بدرفتاری آنان را بپذیرد . ترس وی از جدایی موجب می شود . رفتاری تسلیم جویانه و حقارت آمیز و در برابر دیگران در پیش گیرد . این رفتارها در ابتدای جوانی ظاهر می شود و در زمینه های گوناگون تجلی می یابد .

یک شخصیت وابسته در تصمیم گیری های معمولی روزانه هم مشکل دارد . این افراد هیچ گاه نمی توانند آغازگر کاری باشند و توانایی نه گفتن را هم ندارند . او می خواهد روابط خود را با دیگران به هر قیمت حفظ کند پس مجبور به تحمل انواع پستی ها می شود و پیوندهای او با دیگران نامتوازن و مخدوش است .

این افراد دیدی منفی و بدبینانه و مردد نسبت به خویش دارند و توانایی های خود را ناچیز می شمارند . افسردگی و اضطراب در این افراد بسیار شایع است .

_ تشخیص اختلال شخصیت وابسته زمانی موجه است که فرد با وجود امکاناتی که دارد ، رفتارهای وابسته را ادامه می دهد . روابط اجتماعی مبتلایان ، محدود به افراد مورد اتکایشان است و از نظر خانوادگی هم بسیاری از آنان نسبت به بدرفتاری جسمی یا روانی از سوی همسر در رنج هستند ، اما جرات اعتراض ندارند .

در صورت قطع رابطه با فرد مورد وابستگی ، در معرض خطر افسردگی شدید قرار می گیرند . در عین حال در صورت درمان ، امکان بهبود ، زیاد است . بنیان درمان بر روان درمانی و دارو درمانی است . روان درمانی بینش گرا بیمار را قادر می سازد که زمینه رفتار خود و چگونگی شکل گیری آن را دریابد .

بیمار با حمایت پزشک می تواند نسبت به پیش از درمان مستقل تر ، پرجرات تر و متکی تر به خود شود . رفتار درمانی، درمان جرات ورزی، خانواده درمانی و گروه درمانی موفقیت آمیز بوده اند و جهت مقابله با علائم اضطراب و افسردگی شایع در این بیماران ترکیب روان درمانی و دارو درمانی موثر است .